Wiązów prawa miejskie uzyskał w 1250 r., na polecenie księcia wrocławskiego Henryka III Białego, biskup Tomasz z Wrocławia lokował miasto na prawie niemieckim. Wtedy to wyznaczono przestrzenny układ ulic, które to wychodziły z centralnego placu jakim był rynek. Miasto do XIX wieku było miastem biskupów wrocławskich, którzy to Wiązów uczynili przystankiem w swoich podróżach między Wrocławiem, a Nysą, gdzie mieściła się ich rezydencja.

Już w XIII wieku przystąpiono do budowy murów obronnych i bram: nyskiej, brzeskiej i wrocławskiej oraz wybudowano pierwszy ratusz. Wzdłuż ulic, mieściła się zwarta zabudowa mieszczańska. W XIX w., dostąpiono do rozbudowy miasta, niszcząc przy tym resztki obwarowań miejskich i zasypując fosę. W miejscu bramy nyskiej zachował się pamiątkowy kartusz herbowy biskupa zarządzającego miastem, który miał przypominać o istnieniu budowli.

Miasto częstokroć było niszczone i grabione, przez największe zawieruchy i konflikty wojenne, w tym II wojne światową, podczas to której Armia Czerwona w 1945 r. zniszczyła część zabytkowej zabudowy, której częściowe braki widać do dzisiaj.

W mieście zachowało się kilkanaście zabytkowych kamieniczek z XIX w., które przypominają o długiej historii tego miasta.