Pierwszy pomnik wieszcza stanął pośrodku plant miejskich 4 grudnia 1898 r. z okazji 100-lecia urodzin poety. Wykonał go na zlecenie patriotów sądeckich artysta rzeźbiarz Stanisław Wójcik. Monument został w nadgorliwości rozbity przez Polaka, pracownika ówczesnego Zarządu Miejskiego, w pierwszych dniach okupacji niemieckiej. Drugi - stał od końca XIX w. w "Jordanówce” niedaleko Dunajca.

Trzeci - odsłonięto u zbiegu al. Wolności z plantami na 670-lecie lokacji Nowego Sącza, 4 listopada 1962. Miała to być replika przedwojennego postumentu wykonana przez Mieczysława Bogaczyka. Władze wskazały jednak na obecnego "garbusa” prof. Jerzego Bandury, wpływowego ówczesnego prorektora ASP. Nie tylko Bogaczyk, ale i pozostali artyści (Jerzy Bereś, Antoni Biłka i Stanisław Rzecki) startujący w tym pseudokonkursie jednoznacznie orzekli, że zwyciężyła rzeźba najsłabsza, najbrzydsza.

Pomnik waży ok. 30 ton. W "Roczniku Sądeckim” t. VII (str. 474) opublikowano na ten temat kąśliwy wierszyk z Teatru Lalek:
Bez nóg, bez brzucha... o sądeckie ludy
Litości. Dodać mi wzrostu,
Niech nad waszym stanę światkiem,
Gdzie wśród dziedziny ułudy
Eksperyment tworzy cudy,
Nowości strojąc kwiatkiem,
I powiem nie soczyście, ale tak po prostu...

Gram na harmoszce mańkut leworęki
Słysząc wasze ciche jęki,
Jak bolejecie wznosząc ku mnie oczy...

Nie biadaj. A okiem słońca
Przeniknij me niezgłębione
Proporcje z końca do końca...

Chór:
Nie sięgaj, gdzie wzrok nie sięga,
Nie łam, czego dłuto nie złamie...
Przechodniu. Darmo twych gadań mitręga...
Przyzwyczają się mieszczanie.

Latem 1998 r. zmodernizowano otoczenie "Adasia” wykładając je czerwonymi płytkami i otaczając atrakcyjną zielenią (m.in. cyprysami). (Na podstawie opracowania Jerzego Leśniaka).