Średniowieczna wieś Blesow została nadana cystersom w 1312 r., ale zakon przeniósł się tu z Zemska znacznie później, bo na początku XV w. Wtedy też Bledzew otrzymał prawa miejskie. Utracił je dopiero po II wojnie światowej, nadal jednak zachowała się tu małomiasteczkowa zabudowa z wyraźnie widocznymi dwoma rynkami.

Pośrodku miejscowości wznosi się okazały, ceglany kościół parafialny św. Katarzyny. Pierwsza pisemna wzmianka o nim pochodzi z 1510 r. Od początku jego patronką była św. Katarzyna, Panna i Męczenniczka. Świątynia miała wiele filii w okolicznych wsiach, ale brakowało jej szczęścia, ponieważ kilkakrotnie była niszczona przez pożary. Opaci bledzewscy dokładali się do jej remontu, mimo iż klasztorowi została podporządkowana dopiero w 1740 r.

Cystersi proboszczowali tu aż do kasaty opactwa w 1835 r. W ostatnich latach sprawowania swej posługi zdążyli jeszcze przeprowadzić gruntowny remont. Kościół został przedłużony o 6 m (obecnie ma 24 m długości i 11 m szerokości) oraz podwyższono jego wieżę (44 m). Spora część jego obecnego wyposażenia (http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/17782,bledzew-pozostalosci-opactwa-cystersow-i-stara-elektrownia.html) pochodzi z rozebranego, znacznie większego kościoła klasztornego. Źródła podają, że była to budowla w stylu renesansu włoskiego 52 m długości i 18 m szerokości.

Bledzewski kościół parafialny posiada wpis do rejestru zabytków woj. lubuskiego.