Wojna 30-letnia przerwała działalność kopalni wydobywającej ałun. W wyrobisku pozostawionym po działalności kopalni zaczęła gromadzić się woda. Woda ta, posiadająca kwaskowaty smak, wykorzystywana była przez miejscową ludność do picia. Mieszając ją z winem i cukrem, przyrządzała napoje musujące. Natomiast w 1762 r. młynarz, niejaki Wolf, doprowadził wodę z wyrobiska do pobliskiej chaty, w której wstawił kadź do kąpieli.

36 lat później wodę ujęto w źródło "Emilia", a po 1802 r. zaczęły powstawać pierwsze pensjonaty, co dało początek w tym miejscu uzdrowiskom. Powstały między innymi pijalnia, łazienki, kolumnada spacerowa, zakład przyrodoleczniczy oraz park. Mowa jest tu o niewielkim uzdrowisku Długopole-Zdrój położonym na Ziemi Kłodzkiej. Miejscowości, która do 1945 r. była częścią Długopola Dolnego.

Jednym z obiektów uzdrowiskowych działających do dnia dzisiejszego jest jeden z trzech szpitali uzdrowiskowych "Mieszko". Na frontowej ścianie tego trzypiętrowego obiektu zbudowanego w 1900 r., w niewielkiej wnęce umieszczona została duża płaskorzeźba Jezusa Chrystusa. Obiekt ten bowiem nie tylko pełni funkcję leczniczą, ale również jest miejscem kultu religijnego. Znajduje się w nim bowiem kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa, która pełni funkcję kościoła. Właśnie w tej kaplicy w dn. 1.02.1932 r. późniejszy błogosławiony Gerhard Hirschfelder odprawił mszę prymicyjną.