Cmentarz żydowski w Leśnicy został założony w 1837 r. na polu uzyskanym od barona von Richtofena. Znajduje się poza granicami miasta, w odosobnionej kotlince, na zboczu Góry Św. Anny w odległości ok. 2 km od drogi do Zalesia Śląskiego.

W 1939 roku właścicielem cmentarza zostało Zrzeszenie Żydów w Niemczech. Podczas II wojny światowej cmentarz przejęło Gestapo, w tym czasie kirkut nie został zdewastowany, nastąpiło to już po zakończeniu wojny. W 1980 r. lokalne władze uporządkowały teren cmentarza i postawiły metalowe ogrodzenie wykonane ze stalowych przęseł; nadal jest jednak porośnięty drzewami i zaroślami. Granice nekropolii są zachowane - zgodne z granicami z 1939 r. Wejście na cmentarz jest dostępne od strony pól uprawnych, które znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie.

Na powierzchni 0,06 ha zachowało się 15 nagrobków, które w większości leżą przewrócone na ziemię. Nagrobki zostały wykonane z piaskowca; na płaskich kamiennych tablicach nagrobnych zachowały się typowe zdobienia. Inwentaryzacja przeprowadzona u schyłku lat osiemdziesiątych XX w. wykazała istnienie na nim 34 obiektów nagrobnych, w większości ustawionych przypadkowo. Najstarszy nagrobek pochodzi z 1841 roku, większość inskrypcji na macewach to napisy w języku hebrajskim i niemieckim.

Leśnicki cmentarz żydowski jest jedną z najlepiej zachowanych podobnych nekropolii w okolicy. Przetrwał, mimo że społeczność, której służył, nigdy nie należała tu do licznych.