Jest to przełęcz w Beskidzie Śląskim, pomiędzy grzbietami Beskidu (860 m) a Trzema Kopcami (1082 m), najniższe i najwygodniejsze przejście między Szczyrkiem a Brenną.

Przed wiekami trasa używana była przez pasterzy, którzy założyli swoje osiedle pasterskie na polanach schodzących do Biłej. Nazwa wzięła się od walających się wokół niej gałęzi ściętych drzew iglastych zwanych w miejscowej gwarze „karkoszami”. Tędy przechodziła granica pomiędzy należącą do Królestwa Polskiego (później Galicji) Żywiecczyzną a Księstwem Cieszyńskim, po II wojnie - granica województwa krakowskiego i katowickiego.

Przełęcz jest bardzo popularna wśród turystów wybierających się z Brennej do Szczyrku (szlak żółty), na Klimczok (szlak czerwony) oraz na widokową przełęcz Salmopolską i Malinowską Skałę. Kultowym, atrakcyjnym, godnym odwiedzenia miejscem jest znajdujące się poniżej schronisko „Chata Wuja Toma”, które urządzono w drewnianej, starej góralskiej zagrodzie i stanowi doskonałą bazę wypadową w Beskidy dla turystów pieszych i rowerowych.