W centrum dzisiejszej części Żor-Osiny, przy ulicy Głównej stoi murowana kaplica pw. Najświętszej Marii Panny Wniebowziętej, wzniesiona na planie prostokąta, zamknięta półkolistą absydą, otynkowana, z zewnątrz ściany pokryte „kremową” farbą elewacyjną. Przekryta jest dwupołaciowym dachem pokrytym blachą, niestety, pomalowaną na kolor zielony, co „nie cieszy każde oko”...Nad kalenicą widoczna jest wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i hełmem cebulastym, zwieńczonym podwójnym krzyżem ( prawdopodobnie kardynalski ). Sygnaturka została odlana w ludwisarni Franciszka Stanke'go w Opawie i datowana jest na rok 1801. W dawnych czasach dzwoniła na „Anioł Pański”, a także obwieszczała swym biciem śmierć któregoś z mieszkańców miejscowości Osiny. Elewacja główna z wejściem, nad którym osadzono okienko, zwieńczona jest ścianą szczytową z bruzdą, w której umieszczono niewielkich rozmiarów krzyż. Po obu stronach bruzdy widoczne są coś w rodzaju małych okienek lub po prostu dwa okrągłe otwory wentylujące więźbę dachową. Elewacje boczne posiadają zamknięte półokrągło okna.

Kaplicę ufundował w roku 1800 miejscowy chałupnik Mateusz Klimza i pierwotnie mogła posiadać cechy późnego baroku, bądź klasycystyczne, po czym w latach 1968-80,w wyniku przebudowy, zatraciła swe pierwotne cechy stylowe. W 1833 roku kaplica została powiększona,a w 1842 roku została poświęcona przez dziekana, księdza Fessera z pobliskich Żor. Za zgodą kurii biskupiej we Wrocławiu, w kaplicy odprawiano kilka mszy w roku, gdyż miejscowość do ok. II połowy XX wieku nie posiadała swego kościoła parafialnego, dlatego przez długie lata pełniła rolę ośrodka religijnego w miejscowości Osiny.