Od lat 80-tych XX wieku rozpoczął się intensywny rozwój osadnictwa żydowskiego w Otwocku. Tutejszy korzystny klimat stał się przyczynkiem do powstania wielu sanatoriów i lecznic służących Żydom z całego Mazowsza i innych regionów Polski. Rosnąca społeczność żydowska, która przed II wojną światową osiągnęła ponad 10 tysięcy osób utworzyła własną gminę wyznaniową. Na terenie miasta działało wiele domów modlitwy.

Kres gminie żydowskiej położyła okupacja hitlerowska. Większość tutejszych Żydów zginęła w obozie zagłady w Treblince. Po otwockich Żydach zachowała się pamiątka zagubiona w Mazowieckim Parku Krajobrazowym. Jest nią kirkut leżący w lesie przy leśnym dukcie w Anielinie stanowiącym dziś część Karczewa. Przed założeniem gminy żydowskiej otwoccy Żydzi chowali swoich zmarłych na cmentarzu w Karczewie. Jednak rosnąca społeczność potrzebowała własnej nekropolii. Założono ją na początku XX wieku za miastem w pobliżu Anielina.

W szybkim tempie kirkut powiększał się. Swoje miejsce spoczynku znajdowali tu nie tylko stali mieszkańcy Otwocka, ale i kuracjusze tutejszych sanatoriów i szpitali. Położenie cmentarza uchroniło go od zniszczeń w czasie wojny. Jeszcze kilka lat po wojnie odbywały się na nim pojedyncze pochówki. Po 1950 r. kirkut popadał w zapomnienie i odwiedzany był głównie przez złodziei niszczących nagrobki i przeszukujących groby.

W 2002 r. zawiązano Komitet Pamięci Żydów Otwockich i Karczewskich, którego starania skierowane zostały m.in. na uchronienie od dalszej dewastacji kirkutu w lesie. Społecznicy z Komitetu wraz z otwocką młodzieżą uporządkowali w znacznym stopniu nekropolię. Członkowie Gminy Wyznaniowej Żydowskiej z Warszawy zinwentaryzowali w 2007 r. nagrobki. Do dzisiaj przetrwało ich około 1200. Na części z nich odmalowano nieczytelne napisy. Część cmentarza odsłonięto w czasie wycinki drzew pod przebiegającą w tym miejscu linię wysokiego napięcia.