Podwarszawski Konstancin, będący dziś częścią miasta Konstancin-Jeziorna, powstał z inicjatywy Hrabiego Witolda Skórzewskiego na terenie części dóbr majątku Obory. Witold hr. Skórzewski wydzieloną powierzchnię liczącą około 110 hektarów podzielił na działki przeznaczone pod budowę rezydencjalną oraz obiektów wspólnej użyteczności mieszkańców nowej osady.

Proces urbanizacji rozpoczął się w 1897 r. i trwał intensywnie do II wojny światowej. W nowym uzdrowisku swoje domy wznosili zamożni mieszkańcy Warszawy. Rezydencje otoczone dużymi ogrodami projektowali dla nich znani architekci. Do dziś piękne wille zachwycają swoją architekturą, choć niestety wiele z nich zniszczono w latach powojennych, gdy stały się budynkami komunalnymi. Jedna z ciekawszych rezydencji konstancińskich usytuowana jest przy ulicy Józefa Ignacego Kraszewskiego pod numerem 8.

Willa „Irena”, bo taką nazwę nosi od imienia pierwszej właścicielki Ireny Konopczyńskiej, powstała w 1908 r. i była jednym z uzdrowiskowych pensjonatów. Piętrowy budynek wyróżniał się wieżą o ostrosłupowym hełmie oraz frontowym ryzalitem z głównym wejściem i balkonem. W szczycie ryzalitu umieszczono nazwę willi oraz rok jej budowy. Budynek otaczał duży ogród.

Dziś ten piękny dom wymaga gruntownego remontu, a ogród uporządkowania. Z willą „Irena” związana jest postać Tadeusza Gajcego. Poeta i żołnierz Armii Krajowej mieszkał tutaj i tworzył przez dwa tygodnie w czasie okupacji, będąc gościem właścicielki pensjonatu Ireny Konopczyńskiej.