Niewielki, jednopiętrowy dom stojący przy ul. Piotrkowskiej 252/254 został wzniesiony w roku 1887 według projektu Edwarda Kreutzburga. Pierwotnie należał do Karola Koeniga (Königa) właściciela farbiarni. Założył ją w roku 1870 (na swojej nieruchomości; arch. Ignacy Stebelski; za frontowym domem mieszkalnym) i początkowo farbował jedynie przędzę wełnianą. Po 1895 r. rozwinął możliwości zakładu o farbowanie tkanin bawełnianych, jedwabnych i półjedwabnych. Pociągnęło to za sobą wzrost zatrudnionych robotników do 150 roczny obrót dochodził do 200 tys. rubli.

Około 1910 r. farbiarnia stała się własnością Gustawa R. Wahlmanna. W okresie międzywojennym właścicielem większości budynków zakładu był Józef Górski, początkowo w spółce z Śpiewakiem, a następnie z Krakowskim. Z pozostałej fabrycznej zabudowy korzystali m.in.: Frenkiel, Judkiewicz, Łódzka Czesalnia i Przędzalnia Wełny, H. Dietrich i Spółka, która prowadziła zarobkową farbiarnię pończoch. W okresie II wojny światowej na terenie zakładu urządzono obóz dla jeńców alianckich. Po zakończeniu działań wojennych w pofabrycznych budynkach umieszczono m.in.: magazyny, sklep meblowy. W późniejszych latach budynki wyburzono.

Źródło informacji: „Księga fabryk Łodzi” – Kusiński, Bonisławski, Janik