Ulica Miedziana jest jedną z ulic osiedla Mirów w warszawskiej dzielnicy Wola. Biegnie od Alei Jerozolimskich do ulicy Pańskiej. Z dawnej przedwojennej zabudowy arterii zachowała się kamienica oznaczona numerem 8. Pod numerem tym mieści się od 1926 r. Szkoła Podstawowa nr 26.

Zespół kamienicy został wzniesiony w latach 1881-1890 dla Fryderyka Schulzego. Zajmował dużą parcelę, wokół której stanęła kamienica frontowa oraz oficyny. W początkowych latach dwudziestego stulecia syn Fryderyka Schulzego, Zygmunt, sprzedał część posesji władzom miasta, które przeznaczyły ją dla nowo powołanej placówki szkolnej. Na jej potrzeby dokonano w latach 20. i 30. rozbudowy budynku i adaptacji wnętrz.

Szkoła działała tutaj do wybuchu powstania warszawskiego, w okresie okupacji z okrojonym przez władze okupacyjne programem nauczania. W czasie walk w sierpniu i wrześniu 1944 r. mieścił się w szkole punkt medyczny Zgrupowania Armii Krajowej „Chrobry II”. Wewnętrzne podwórze posłużyło wówczas za cmentarz poległych w walkach. Po wyzwoleniu Warszawy do budynków przy ulicy Miedzianej 8 powróciła Szkoła Podstawowa nr 26, a także tymczasowo dwie inne placówki noszące numery 7 i 25.

Dzisiaj możemy zobaczyć przy ulicy Miedzianej długą, jedenastoosiową kamienicę frontową Schulzów z centralnym ryzalitem z przejazdem bramnym. Nad nim znajduje się jedyny balkon, a w jego szczycie stary zegar. Na podwórku stoi biała kapliczka z figurką Matki Boskiej.