Kożuchów jest miastem o średniowiecznej metryce wspominanym w pisanych dokumentach w XIII wieku. Istniejący wówczas gród otaczały drewniano-ziemne obwarowania. Z czasem siedzibę książęcą zaczęto otaczać nowymi umocnieniami. Na przełomie XIII/XIV wieku wzniesiono mury obronne obiegające całe miasto. Do ich budowy użyto kamieni polnych łączonych zaprawą wapienną, natomiast przedpiersia murów wykonano z cegieł.

Mury wznosiły się na wysokość 8 metrów, a ich grubość wraz z przedpiersiami wynosiła 2,5 metra. W ciąg obwarowań wkomponowano zamek. Na teren miasta prowadziły cztery bramy ze zwodzonymi mostami: Głogowska, Krośnieńska, Żagańska i Szprotawska. Miejskie mury otaczała szeroka, licząca 20 metrów szerokości fosa wypełniona wodą na brzegu, której wzniesiono po pewnym czasie drugi ciąg niższych obwarowań przeciwartyleryjskich.

Od XVII wieku umocnienia zaczęły tracić na znaczeniu. Podupadające fragmenty rozebrano wykorzystując uzyskane materiały przy odbudowie miasta po pożarze, który nawiedził Kożuchów w 1764 r. W 1819 r. zlikwidowano bramy, pozostawiając tylko basztę Bramy Krośnieńskiej, którą zaadaptowano na budynek mieszkalny. Fosa została pozbawiona wody i stała się miejską promenadą.

Obecnie system obronny Kożuchowa istnieje w całym swoim obrysie. Mimo rozbiórek prowadzonych w okresie XVIII-XIX w. należy do najlepiej zachowanych średniowiecznych umocnień miejskich w Polsce. Spacer promenadą prowadzącą wzdłuż dawnej fosy pozwala podziwiać kamienne ściany wkomponowane w zabudowę miasta. Najwyższy istniejący fragment murów znajduje się na zapleczu plebanii kościoła pw. Oczyszczenia NMP.