Włochy były w początkach XX w. wsią, której większość należała do rodziny Koelichenów, właścicieli tutejszych cegielni. W latach 20. zaczęto tworzyć na jej terenie jedno z podwarszawskich miast-ogrodów. Od 1930 r. stały się siedzibą gminy wiejskiej, w dniu 1 kwietnia 1939 zostały miastem.

Mieszkańcy nowego mazowieckiego miasta zaangażowali się aktywnie w konspiracyjne działania w czasie hitlerowskiej okupacji. Wspierali w jej okresie potrzebujących pomocy miejscowych Żydów. Kiedy wybuchło powstanie warszawskie, wielu z nich wzięło udział w walkach lub wspomagało żołnierzy Armii Krajowej. Aktywność społeczeństwa Włoch stała się zagrożeniem dla okupantów.

16 września 1944 r. przez miasto przetoczyła się fala masowych aresztowań. Hitlerowcy pojmali wówczas około 5000 mężczyzn. Zgrupowano ich w parku Koelichenów, skąd poprzez przejściowy obóz w Pruszkowie wywieziono ich do różnych obozów koncentracyjnych i na przymusowe roboty w głąb Rzeszy. Według szacunków w hitlerowskich kaźniach życie straciło około 2100 mieszkańców miejscowości.

Pamięć poległych i zamordowanych mieszkańców Włoch upamiętniono pomnikiem na terenie parku, który stał się początkiem ich gehenny w 1944 r. Na jego skraju ustawiono głaz z pamiątkową tablicą, a obok niego ułożono płytę z okolicznościową inskrypcją. Po renowacji pomnika, która miała miejsce w 1999 r., na tablicy dodano tekst poświęcony ofiarom reżimu sowieckiego.