Ta barokowa, zbudowana na rzucie kwadratu, dwukondygnacyjna, opilastrowana i nakryta hełmem dzwonnica znajduje się przy południowo-zachodniej części fasady kościoła, w pierzei ulicy Freta. Wzniesiona została w 1717 r., prawdopodobnie wg projektu architekta Jana Chrzciciela Ceroniego.

Po pożarze w połowie XVIII w. odnowiono ją w latach 1753-65. Gruntowej restauracji poddana została w latach 1929-30. W 1944 r. została spalona w górnej części. Odbudowana i restaurowana była ok. 1958 r. pod kierunkiem architekta Haliny Kosmólskiej. Kiedy w 1823 r. Hilary Szpilowski podejmował się wzniesienia przed kościołem neogotyckiej galerii, projektowano również przekształcenie w tym stylu dzwonnicy, co jednak nie zostało zrealizowane.

Okres zniszczeń ostatniej wojny murowane, dolne partie budowli przetrwały nad podziw dobrze i były jedynie restaurowane. Hełm zrekonstruowano wg przekazów ikonograficznych. Autentyczny jest m.in. barokowy portal kamienny, pochodzący z czasów „fabryki” Ceroniego, z wyrytą datą: 1717.