W czasach pruskiego zaboru, gdy Poznań był jeszcze twierdzą, na jej przedpolach można było wznosić jedynie budowle o lekkiej konstrukcji, które w razie potrzeby można byłoby szybko rozebrać. Duże znaczenie miały również ewentualne koszty zniszczenia tych obiektów. Dlatego do końca XIX w. na terenie Jeżyc popularne było wznoszenie domów o konstrukcji szachulcowej.

Do czasów współczesnych przetrwała grupa kamienic pochodzących tamtego okresu, reprezentujących wspomniany rodzaj budownictwa. Do najciekawszych szachulcowych kamienic Jeżyc należy budynek przy ulicy Jana Henryka Dąbrowskiego 52 leżący na wprost wylotu ulicy Kościelnej.

Dwupiętrowy dom z tylną oficyną wzniesiony został w 1894 r. Jego architektura czerpie wzory z budownictwa alpejskiego, zwłaszcza szwajcarskiego. W elewacjach wyeksponowano drewnianą konstrukcję, a przestrzenie pomiędzy belkowaniem wypełniono żółtą cegłą klinkierową. W siedmioosiowej, symetrycznej fasadzie frontowej znalazły się dwa bliźniacze ryzality o czterech kondygnacjach. W nich znalazły się cztery płytkie loggie poprzedzone balkonami o pięknych kutych balustradach. Dodatkową ich ozdobę stworzyły drewniane, ażurowe wykończenia.

Niestety licząca ponad 100 lat kamienica ze względu na niewielką trwałość konstrukcji popada w coraz gorszy stan techniczny. Władze miasta Poznania, które są właścicielem budynku, starają się o pozyskanie środków na jego gruntowny remont.