Plac Kanonia, znajdujący się na zapleczu archikatedry św. Jana Chrzciciela, jest niezwykle uroczym zakątkiem Starego Miasta. Teren dawnego, najstarszego cmentarza Warszawy otaczają z dwóch stron kamieniczki należące w dawnych czasach do kanoników. Otrzymali oni w XVI wieku wąskie, ale długie działki, które pozwalały na budowę dwu-, trzyosiowych budynków. Dziś domy te stanowią o klimacie tego miejsca.

Będąc na Kanonii, warto zwrócić uwagę na jego niewątpliwą osobliwość. W lukę pomiędzy dwoma narożnymi kamienicami „wciśnięty” jest wąski budynek, którego fasada nie przekracza szerokości dwóch metrów. Jest to najwęższa kamienica w Europie. Dom noszący dziś numer 18 został wzniesiony w XVIII wieku, uzupełniając wcześniejszą zabudowę. Jednak faktyczne gabaryty budynku kryją się za przejściem z placu na skarpę. Z niej widać, że dom ten jest klinem pomiędzy ścianami sąsiednich kamienic. Wejście do kamienicy prowadzi ze wspomnianego prześwitu.

Z wąską kamienicą wiąże się jeszcze jedna ciekawostka. W dawnych czasach podatek od nieruchomości płacono w uzależnieniu m.in. od szerokości fasady ulicznej. Tym sposobem był to najniżej opodatkowany obiekt XVIII-wiecznej Warszawy.