W dwudziestoleciu międzywojennym nastąpił szybki rozwój budownictwa mieszkaniowego oparty na systemie spółdzielczym. Powstały wówczas nowe osiedla zarówno dla dobrze sytuowanych mieszkańców, jak i najsłabiej zarabiającej klasy robotniczej. Najbogatsze spółdzielnie stawiały okazałe budynki zaprojektowane przez wybitnych architektów tamtych czasów.

Przy Placu Inwalidów wzniesiono w latach 1926-1928 dwa prawie identyczne budynki. Obiekty o zaokrąglonych fasadach zaprojektował Zygmunt Tillinger. Nadał im formę ekspresjonistycznego modernizmu. Do ozdobienia kamienic użyto odpowiednio układanej cementowej cegły. Wygląd budynków uzupełniały charakterystyczne dla stylu łamania ścian oraz wykusze. Budynek o potrójnym adresie 4/6/8 (dawniej 14) zwraca uwagę ciekawie opracowanymi wejściami do klatek schodowych.

Zespół budynków autorstwa Tillingera, zajmujący całą pierzeję placu, należy do najciekawszych rozwiązań przedwojennego Żoliborza.