Początki zorganizowanej ochrony przeciwpożarowej w Poznaniu miały miejsce w październiku 1842 r. Powołano wówczas Ochotnicze Towarzystwo Ratunkowe w Poznaniu, do którego zadań należało monitorowanie miasta i prowadzenie akcji ratunkowych. Z czasem druhów-ochotników zastąpiono zawodowymi strażakami. Pod koniec XIX w. strażacy dysponowali nowoczesnym systemem ostrzegania wyposażonym w telegraf i telefon. Na początku XX w. poznańska straż pożarna obejmowała strażnice przy ulicach Masztalarskiej, Grunwaldzkiej i pomocniczą na Wildzie.

Strażacy z Jeżyc otrzymali w 1908 r. nową remizę wzniesioną na zapleczu hotelu "Polonia". Projekt budynku opracował ówczesny architekt miejski Fritz Teubner. W murowano-szachulcowym budynku o cechach neobaroku znalazły się pomieszczenia służące przechowywaniu sprzętu oraz przeznaczone dla strażaków na piętrze, a także stajnia dla koni na parterze. W 1909 r. kompleks uzupełniły kuźnia i pomieszczenia socjalne.

Zespół strażnicy służy do chwili obecnej, a po przeprowadzonym w ostatnich latach remoncie przywrócono mu dawny blask. Obiekt w 1986 r. wpisany został do rejestru zabytków decyzją A-293.