Świdnica, wieś leżąca przy drodze łączącej Zieloną Górę z Żarami i Żaganiem, posiadała do 1945 r. dwuwyznaniowe społeczeństwo. Początkowo katolicka osada w okresie reformacji podzieliła mieszkańców na katolików i ewangelików. Obie grupy wyznaniowe skupione były wokół swoich kościołów, przy których funkcjonowały siedziby parafii oraz szkoły.

Katolicka parafia św. Marcina swoje początki miała w XIV w. Jej centrum tworzył gotycki kościół parafialny. W XIX w. w jego sąsiedztwie wzniesiono murowane budynki plebanii i szkoły parafialnej.

Plebania parafii w Świdnicy to parterowy dom o pięciu osiach. Wysoki, łamany dach skrywa użytkowe poddasze oświetlane oknami w szczytach bocznych ścian oraz w wystawkach w połaciach frontowych. Wejście do budynku poprzedzone jest drewnianym gankiem. W przedogródku, wśród kwiatów stoi drewniana kapliczka. Plebania położona jest przy ulicy Długiej 26.