Łukowa leży na północ od Tarnowa na wysokim, rozłożystym wzniesieniu od zachodu ograniczonym doliną Dunajca. Prawie od początku swego istnienia wieś należała do Tarnowskich. Potem przeszła we władanie Lubomirskich, a następnie Sanguszków. Sanguszkowie do niebywałych granic zaostrzyli system feudalny, co było powodem tzw. rabacji lub rzezi galicyjskiej. Łukowa przez kolejne lata przechodziła pod zarządy różnych rodzin szlacheckich, a przez cały ten czas wierni należeli do parafii Lisia Góra.Ten stan rzeczy zmienili dopiero hrabiowie Rozalia i Stefan Borowscy,którzy ze swojej posiadłości majątkowej przekazali 1,43 ha ziemi pod budowę kościoła w Łukowej.

Ta niewielka, neogotycka świątynia powstała w latach 1912 - 1922 w oparciu o projekt architekta Tarkowskiego. Murowany,wysmukły kościół, harmonijnie i z umiarem dekorowany jest przykładem niebanalnej realizacji architektonicznej opartej o tak wyeksploatowany i spowszedniały zestaw form neogotyckich. Z okolic kościoła, umiejscowionego na kulminacji rozległego wzniesienia, rozpościera się piękna panorama na dolinę Tarnowa i dalej na Pogórze Ciężkowicko-Rożnowskie.