Bojanów, niewielka wieś w okolicach Raciborza ma swoją, sięgającą XIV wieku, zapisaną w dokumentach historię o rycerzu Gerhardzie z Bojanowa. Świadczy to o jej tradycjach rycerskich. Również legenda o nazwie osady sięga wojowniczych tradycji i mówi, że w miejscu gdzie mieści się wieś odbyła się wielka bitwa między sąsiednimi miejscowościami. Aby wydarzenie upamiętnić, nazwano to miejsce Bojanowem, co nawiązuje do słowa „bój”.
W 1358r. wieś wraz z „majątkiem i przynależnościami” stała się przedmiotem testamentowego zapisu księżnej raciborskiej Eufemii (Ofki) na rzecz Dominikanów. W tym samym testamencie mieszkający tu chłopi uzyskali wolność, której zazdrościła im cała okolica. Bojanów przechodził z rąk do rąk, często zmieniając właścicieli. Dotykały go powstania chłopskie (1765,1811,1848), epidemie, pożary, powodzie i obce najazdy, ale na szczególną uwagę zasługuje zdarzenie mające miejsce w nocy z 24 na 25 sierpnia 1683 roku. Wówczas to na rozległych okolicznych łąkach, w miejscu zwanym Kobylą, król Jan III Sobieski zatrzymał swoich wojów w drodze na odsiecz Wiedniowi.
Według niepisanego przekazu król do istniejącej wówczas i spełniającej rolę kościoła kaplicy Wniebowzięcia NMP podarował kopię świętego obrazu, znajdującego się u oblatów z Kodnia, która miała być wotum dziękczynnym za szczęśliwe uzdrowienie rannego w bitwie wiedeńskiej krewnego króla. Do 1928r. kaplica spełniała rolę świątyni, ale uczestniczono również w nabożeństwach sąsiednich parafii.
W latach 1928-1929 podjęto inicjatywę budowy okazałej świątyni murowanej. Budowana była składek pieniężnych, jak i materiałowych mieszkańców Bojanowa i sąsiednich wsi, a drewno podarował hrabia Lichnowski. 28 października 1929r. odprawiono tu pierwszą mszę, a później dokonano konsekracji kościoła. Zachwyt wzbudzały wnętrza, które przyozdobiono mozaikami wykonanymi w stylu bizantyjskim, przedstawiającymi w centralnej części prezbiterium Chrystusa Króla, a na bocznych ścianach dwunastu apostołów.
Kościół został poważnie uszkodzony podczas działań wojennych w 1945r. Odbudowany po wojnie nadal służy parafianom.