W miejscu gdzie San domierza do Wisły, ulokowały się Wrzawy. Wieś jak każda inna gdyby nie fakt, że leży ona w miejscu przez stulecia nawiedzanym przez rozlewające się wody obu rzek. Mieszkańcy musieli jednak tu żyć, uprawiać rolę i uczyć się.

W roku 1886 na placu w sąsiedztwie kościoła wzniesiono budynek Szkoły Powszechnej. Edukacja trwała w nim do 2002 roku kiedy to został rozebrany, a plac nazwano imieniem Wincentego Siemka, pierwszego kierownika szkoły we Wrzawach. W czasie okupacji budynek ten zajmowali niemieccy żandarmi co było powodem spalenia się szkoły. W nocy z 15/16 października 1943 roku, oddział partyzancki AK pod dowództwem Mikołaja Turczyna ps. "Tygrys" dokonał rozbicia posterunku niemieckiej policji, w wyniku czego budynek spłonął. Odbudowano go niebawem i oddano do użytku w 1947 roku.

O tych wydarzeniach zaświadcza obelisk umieszczony na placu po byłej szkole w 125-tą rocznicę jej wybudowania.