W leśnictwie Świt, jadąc w kierunku osady Piła-Młyn, trafiamy na urokliwą, stojącą na rozstajach dróg figurkę św. Huberta. Poruszając się dalej, dochodzimy do miejsca nazywanego przez miejscową ludność „Piekiełkiem”. Jest to malowniczy przełom rzeki Brdy zmieniający jej charakter z leniwej, wolno płynącej w rzekę górską o trzyprocentowym spadku wód.

Został ukształtowany przez ostatnie zlodowacenie bałtyckie. Dno rzeki i jej brzegi są usłane głazami pochodzącymi z moreny czołowej i korzeniami starodrzewia powalonego przez siły przyrody. Znajdujące się w nurcie głazy narzutowe mają nadane przez flisaków nazwy, tj. Owczarz, Wartoka, Tłusty, Chudy, Kierda. Ich skupisko pasuje do określenia „Piekiełko”, ponieważ w połączeniu z korzeniami powodują zawirowania wody i trudne, wręcz niemożliwe do przebycia miejsca. 

Malowniczość uroczyska, będącego pomnikiem przyrody, podkreśla okalający rzekę wąwóz, w którym ona płynie, i otaczające go starodrzewie.