Tradycje handlowe Bielska sięgają XII wieku, kiedy jako osada targowa leżąca na szlaku handlowym prowadzącym z Rusi przez Kraków na Morawy (nazwanym później solnym) przyciągała kupców z wielu krajów. Późniejsza historia przypisała miastu rolę granicznego, co korzystnie wpływało na rozwój handlu i przemysłu na tym terenie. Organizowano cieszące się uznaniem kupców przyjeżdżających z różnych stron targi i jarmarki.
Na przełomie XVII i XVIII wieku Bielsko staje się najpotężniejszym ośrodkiem rzemieślniczym Śląska Cieszyńskiego. W szybkim tempie rozwija się sukiennictwo. Lokalni rzemieślnicy uzyskują przywilej handlu swoimi wyrobami w Rzeczypospolitej, a w 1686r. przywilej wolnego składu, co otwiera rynki zbytu i wpływa na rozwój miasta, przemysłu i handlu. Powstają pierwsze manufaktury, a z nimi cała infrastruktura niezbędna do produkcji bielskiego sukna.
W 1744r. Maria Teresa Habsburg specjalnym dekretem ustanawia comiesięczne targi oraz 4 jarmarki do handlu przywożonym tu bydłem. Przez Bielsko, przez Wzgórze Miejskie (obecna ul.Cieszyńska) wiedzie jedyna droga handlowa łącząca Wiedeń z Rzecząpospolitą. Stanowi ona ważny trakt komunikacyjny, na którym kursuje poczta konna i stałe połączenie dyliżansowe ze Lwowem i stolicą monarchii. Bielsko urasta do miasta strategicznego, a w 1754r. nawet Księstwa Bielskiego.
Śladów „handlowej świetności” miasta doświadczamy na każdym kroku. Pozostały po niej piękne kamienice dawnych właścicieli interesów handlowych t.j. barokowa Kamienica Kałuży, wąskie brukowane uliczki, główny plac targowy – plac Starego Miasta. Podczas prowadzonych prac archeologicznych na dawnym Wzgórzu Miejskim, dokonano interesującego odkrycia. Pod powierzchnią placu Starego Miasta pracującym archeologom ukazały się fragmenty ruin wzniesionego w XVII wieku budynku wagi miejskiej oraz mieszkania obsługującego ją „ważnika”.
Zabudowania uległy zniszczeniu w II połowie XVIII wieku ponieważ Samuel Joanny, wykonując w 1801r. zachowany do dziś dzień drzeworyt – panoramę miasta - nie ujął już w nim „wagi miejskiej”. Odkrycie uznano za kolejne świadectwo świetności dawnego bielskiego handlu i po odrestaurowaniu i zabezpieczeniu ruin pancernymi płytami szklanymi udostępniono dla zwiedzających starówkę jako ekspozycję archeologiczną.