Cmentarz żydowski w Grodzisku Mazowieckim założony został w 1780 r. pomiędzy drogami łączącymi miasto z Błoniem i Rokitnem. Zezwolenie na powstanie nekropolii i jej lokalizację wydał ówczesny proboszcz parafii grodziskiej ks. Jan Klemens Mokronowski.

Początkowo skromny kirkut miał prostokątny kształt o wymiarach ok. 100x70 m. W końcu XIX wieku cmentarz powiększono oraz otoczono murowanym odgrodzeniem. W czasie I wojny światowej grodziski kirkut został zniszczony. W 1922 r. nekropolię zrekonstruowano przy wydatnej pomocy mieszkających w USA Żydów pochodzących z miasta, a skupionych w Grodziskim Związku Zapomogowym w Nowym Jorku. Ustawiono wówczas nowe ogrodzenie z bramą od strony ulicy Żydowskiej. Kirkut przy ulicy Żydowskiej służył pochówkom do 1941 r.

Okupujący miasto hitlerowcy po likwidacji getta zniszczyli cmentarz. Rozebrano wówczas mury ogrodzenia, a macewy posłużyły za materiał budowlany. Po wojnie teren kirkutu przejęła Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska", która umieściła tutaj składnicę towarów oraz maszyn. Pozostałości nagrobków zebrano w jednym miejscu. Wieloletnie starania przyczyniły się do częściowej rekonstrukcji nekropolii w 1988 roku. Za zrekonstruowanym ogrodzeniem można dziś zobaczyć około 277 uratowanych nagrobków. Od 1996 r. cmentarz żydowski figuruje w rejestrze zabytków.