Pierwotny dwór zbudowany został z drewna w XVIII wieku. Trudno dziś ustalić, który z ówczesnych właścicieli tych ziem go wzniósł, wcześniejszy - Świętosławski, czy późniejszy - Piotr Piniński. Ozdobny drzewostan występował początkowo tylko w najbliższym otoczeniu budynku mieszkalnego - były to dęby i lipy.

Ogród spacerowy założony został dopiero w XIX wieku na terenie podmokłym, wymagającym melioracji. Był to park o charakterze leśnym, z prostymi alejkami, który powiązany został z dworem aleją lipową biegnącą wzdłuż wschodniej granicy założenia. Zabudowa folwarczna oddzielała park od dworu.

Twórcami założenia parkowego była rodzina Kriegerów, która zarządzała folwarkiem od 1832 do 1945 roku. W 1945 roku majątek ziemski Świętosław przekazany został, w trybie dekretu o reformie rolnej, na rzecz Skarbu Państwa i oddany w użytkowanie Państwowemu Zakładowi Hodowli Roślin. W latach 1945-63 majątkiem władało PGR, później Stacja Hodowli Roślin Ogrodniczych. Obecnie jest to już teren prywatny.

Dzisiejszy zespół dworsko-parkowy pozostaje w granicach założenia z przełomu XIX/XX wieku. Zachował się zasadniczy układ przestrzenny, w skład którego wchodzi dwór, zabudowa folwarczna i kompozycyjnie z nimi związany masyw parkowego drzewostanu. Nieużywane i niekonserwowane alejki spacerowe uległy już zatarciu i zarosły chwastami. Po II wojnie światowej dwór został przebudowany. Wschodnie skrzydło odbudowane na starych fundamentach, otrzymało nową formę architektoniczną. Środkowa, najstarsza część dworu, wzniesiona w stylu klasycystycznym o konstrukcji drewnianej, została obudowana elewacją z cegły.