Kościół farny pw. św. Wawrzyńca należy do najstarszych kościołów Wielkopolski. Według tradycji został wzniesiony na miejscu dawnej świątyni pogańskiej już w X w. Trudno jednak dziś doszukać się w nim fragmentów z tak odległych czasów. Obecna świątynia (a ściślej jej prezbiterium i nawa środkowa) zawdzięcza swe powstanie Hińczy z Rogowa, który w połowie XV w. był właścicielem Koźmina. W drugiej połowie XVII w. ówcześni właściciele dóbr koźmińskich, Andrzej Przyjemski i jego syn Aleksander, przebudowali i rozbudowali kościół, wznieśli wieżę i zakrystię oraz wyposażyli świątynię w nowe sprzęty (rzeźbiona ambona z figurami Chrystusa i Ewangelistów na balustradzie oraz figura Archanioła na zwieńczeniu baldachimu, czarna marmurowa chrzcielnica, drewniane stalle z wizerunkami świętych biegnące wzdłuż bocznych ścian prezbiterium).
Kościół farny jest dużym, trzynawowym, pokrytym karpiówką budynkiem o charakterze bazyliki. Od strony wschodniej posiada trójboczne zamknięte prezbiterium, do którego od południa przylega kaplica Przyjemskich, zwieńczona attyką, a od północy zakrystia. W kruchtach naw bocznych znajdują się dwie romańskie kropielnice, wykute z kamienia i ozdobione maskami, będące najstarszymi zabytkami w kościele.
Najcenniejszy zabytek kościoła to znajdujący się w prezbiterium późnorenesansowy wielki ołtarz, wzniesiony w latach 1600-1630, z rzeźbą Zaśnięcie NMP pochodzącą z dawnego gotyckiego ołtarza z końca XV w. Przypomina ona ołtarz Wita Stwosza w Krakowie. Inne rzeźby (m.in. św. Wawrzyńca i św. Floriana) oraz płaskorzeźby w ołtarzu głównym pochodzą z czasów jego powstania.
W kaplicy Przyjemskich, do której wiedzie wejście umieszczone w południowej ścianie prezbiterium (ozdobna krata żelazna), znajduje się ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa (pocz. XVIII w.) oraz dwie stare, późnogotyckie figury: Matki Bożej oraz Chrystusa Frasobliwego. Przy wejściu wmurowana jest w ścianę stara płyta nagrobna z czerwonego marmuru, a na ścianach kaplicy tarcze herbowe.
Wśród licznych ołtarzy wyróżnić można najstarsze ołtarze: Wniebowzięcia NMP (ufundowany przez Starszych Bractwa Sukienniczego w 1459 r.), św. Stanisława Biskupa, Kryspina i Kryspiniana (ufundowany w 1560r. przez uczonego i profesora Akademii Krakowskiej Benedykta z Koźmina) oraz ołtarz patrona kościoła - św. Wawrzyńca - ze starym obrazem przedstawiającym Świętego w srebrnej sukience. Balustradę chóru organowego zdobią figury Aniołów i portrety uczonych koźmińskich: Benedykta (sławnego teologa i kaznodziei Zygmunta Augusta) Mikołaja, Albina (wszyscy trzej byli profesorami Akademii Krakowskiej) oraz Aleksego - sufragana wileńskiego. W zakrystii można obejrzeć kute drzwi żelazne i tablicę wotywną z 1772 r. Na wieży zawieszony jest pięknie wykonany dzwon z 1546 r.