Budynek, w którym obecnie swoją siedzibę ma Collegium Maximum, wzniesiony został w 1905 roku na zlecenie Zarządu Banku Rzeszy. Był jednym z ostatnich obiektów wybudowanych na terenach powstałych po niwelacji murów obronnych i zachodniej fosy staromiejskiej. Nowy budynek banku wzniesiony został według projektu młodego architekta - Juliusa Habichta. Gmach swoim stylem nawiązuje do renesansu niderlandzkiego. Ściany zewnętrzne pokrywa okładzina z prostokątnych ciosów ze skał wulkanicznych. Na południowym szczycie budynku osadzona jest prawie 3-metrowa postać kobiety z odsłoniętym biustem, która trzyma chustę - jest to alegoria Fortuny, wykonana z blachy. Szczyt północny ozdobiony został okazałym kwiatonem.

W latach 70. podczas dużego remontu wnętrz, zniszczono wiele oryginalnych elementów wystroju nadając salom bankowym nowocześniejszy wygląd. W trakcie zabiegów konserwatorskich w 1995 roku próbowano przywrócić wnętrzom ich pierwotny wygląd. Po części to się udało, ale tak naprawdę oryginalna pozostała klatka schodowa ze starymi płytami i witrażami oraz westybul - charakterystyczny element Banków Rzeszy. Budynek od momentu powstania do 2003 roku nieprzerwanie służył instytucjom bankowym. Zmieniali się tylko użytkownicy. Kolejno byli to - Reichsbank in Berlin, Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa, Bank Polski, Die Deutsche Reichsbank in Berlin, Bank Polski i ostatnio NBP. W 2003 roku obiekt został oficjalnie przekazany Uniwersytetowi Mikołaja Kopernika w Toruniu. Teraz jest siedzibą Collegium Maximum UMK.