W przeszłości świątynia wielokrotnie zmieniała swój wygląd. W 1928 r. została znacznie powiększona i otynkowana. W latach 50. podczas odnowy otynkowano ją powtórnie. Na szczęście w latach 80. zbito tynki i przywrócono świątyni pierwotny wygląd. Dziś, jak dawniej, drewniana konstrukcja obita jest gontem. Teren cerkiewny otoczony jest kamiennym murem również krytym gontem, w którym osadzona jest brama-dzwonnica z trzema kopułami z 1876 r.

Wewnątrz warto zobaczyć ciekawą polichromię z 1935 r. oraz barokowo-klasycystyczny ikonostas z przełomu XVIII/XIX w. Obecnie świątynia służy zarówno wiernym wyznania rzymskokatolickiego jak i grekokatolikom.