Dzisiejsza część miasta Oborniki położona nad rzeką Wełną w XV w. była oddzielną wsią. Miejscowość wzmiankowana w 1459 r. nosiła nazwę Słonawy od słonych źródeł występujących nad Wartą. Wieś należała do wójtów Obornik, którzy posiadali tu młyn napędzany wodami Wełny.

Pod koniec XV w. teren osady włączono do miasta. W XVII w. nad Wełną istniał murowany młyn należący do Starostwa. Na początku XIX w., przejęty przez władze pruskie, trafił w ręce niemieckich rodzin Busów i Dittmarów.

W drugiej połowie XIX w. właścicielami terenu nad rzeką wraz ze starym młynem została rodzina Dahlmannów, która w 1884 r. zbudowała tutaj nowy młyn zbożowy na fundamentach poprzednika. Rozbudowywany do 1908 r. młyn nazwany „Słonawy” (niem. Słonawy Mühle) stał się dużym zakładem przetwórczym regionu. Dyrektorem zarządzającym młyna, należącego do Spółki Jawnej Wilhelmina & dr Karl Dahlmann, był Eduard Dahlmann. Po II wojnie światowej młyn upaństwowiono i włączono do przedsiębiorstwa Państwowe Zakłady Zbożowe w Szamotułach, które zarządzały nim do swojej upadłości w latach 90. XX w.

Obecnie zabytkowy obiekt należy do prywatnych właścicieli i ma szanse na nowe „życie“.