Obecny kościół, stojący na wzgórzu, otoczony jest starymi drzewami i grzebalnym cmentarzem. Zbudowany został w końcu XVIII wieku. W 1819 r. kościół był remontowany, a w 1847 r. gruntowanie odrestaurowany.

Kościół konstrukcji szkieletowej wypełnionej murem ceglanym, posadowiono na niskiej podmurówce z kamieni polnych. Jest salowy, wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta, z niewydzielonym prezbiterium, za którym na całą szerokość korpusu znajduje się, wydzielona, zakrystia. Dach kościoła dwuspadowy pokryty jest holenderką. Nad szczytem zachodnim umieszczono kwadratową wieżyczkę.

We wnętrzu warto zwrócić uwagę na późnobarokowy ołtarz główny z 1 ćw. XVIII wieku, z rzeźbami: nieokreślonego świętego z XIX w., św. Barbary - z ok. poł. XVIII w. oraz siedzącego anioła na profilowanym gzymsie. W polu środkowym ołtarza umieszczono obraz św. Mikołaja z 1 poł. XIX wieku. Również manierystyczny jest ołtarz boczny z 2 ćw. XVII w. Spośród innych cennych elementów wyposażenia kościoła można wymienić barokową chrzcielnicę drewnianą z misą cynową z XVIII w, średniowieczną kropielnicę granitową, konfesjonał barokowy z XVII w. oraz obrazy - św. Marii Magdaleny malowany na desce (barokowy z XVII/XVIII w.) i św. Mikołaja późnobarokowy z ok. poł. XVIII w.