W dwudziestoleciu międzywojennym powstało w Warszawie wiele modernistycznych obiektów. Imponujące były zwłaszcza realizacje dla urzędów i organizacji publicznych.

Jednym z przykładów ówczesnej myśli architektonicznej jest gmach wzniesiony w latach 1929-1931 dla Ministerstwa Robót Publicznych. Autor projektu arch. Rudolf Świerczyński nadał obiektowi kształt oparty na rzucie odwróconej litery T oraz proporcje charakterystyczne dla klasycyzmu. Od ulicy Chałubińskiego znalazła się dziewiętnastoosiowa fasada z centralnie usytuowanym ryzalitem, w którym znalazł się dwukondygnacyjny portyk z kwardatowymi kolumnami. Elewację wyłożono klinkierowymi płytkami oraz czarnymi, szlifowanymi płytami bazaltowymi. Nad wejściem umieszczono płaskorzeźbę.

Do dziś częściowo zachował się pierwotny wystrój wnętrz. W latach 1948-1950 gmach rozbudowano według projektu Bohdana Pniewskiego. Obecnie w budynku, wpisanym w 1965 r. do rejestru zabytków, mieści się Ministerstwo Infrastruktury.