Potężny Pomnik Czynu Rewolucyjnego powstał według projektu prof. Kazimierza Karpińskiego. Jego odsłonięcie nastąpiło w 1975 r. Pierwotnie w tym miejscu znajdował się „… cmentarz, który raczej nazwać należało by cmentarzem przemocą grzebanej wolności uciemiężanego Narodu. Tam zaborcy nasi chowali ciała straconych bojowników wolności. Tam wykonywano wyroki śmierci na politycznych więźniach w latach 1905-1907. Cmentarz ten, jak wspomnieliśmy, osnuwał nimb patriotyzmu. Trzydzieści jeden lat upłynęło od chwili, gdy na miejscu tego cmentarza rozlegały się salwy karabinów, wymierzonych w piersi bojowników wolność. Tutaj, "jak szum wiatru, po którym zalegała cisza, milkły okrzyki buntownicze w godzinę śmierci"…
„Uporządkowaniem terenu cmentarza zajęły się władze miejskie m. Łodzi w roku 1920. Jak stwierdzają zapiski z tych czasów, władze te przeprowadziły dnia 27 maja 1920 roku ekshumację zwłok skazańców. Akt odbył się w obecności przedstawicieli miasta, wojska, prokuratury, policji, reprezentantów związków i zrzeszeń robotniczych, oraz mieszkańców Łodzi. Wydobyto z ziemi kości 57 ofiar. Złożono je do trumien i przeniesiono do grobowca w pobliżu szosy Konstantynowskiej. Obrzędu religijnego dokonał ksiądz prałat Wincenty Tymieniecki. Przemawiali: adwokat Piotr Kon, obrońca skazańców oraz ówczesny prezydent miasta - Aleksy Rżewski.”…
"W roku 1922 odbyła się tu uroczystość sypania kopca na grobach straconych bojowców. Według danych urzędowych, na terenie Polesia Konstantynowskiego pochowano ogółem 115 straconych więźniów politycznych, a rząd carski dla zohydzenia miejsca tego, podobnie jak na stokach Cytadeli, chował na nim jednocześnie pospolitych przestępców. Nazwiska robotników, którzy sypali kopiec straconych, umieszczono w złotej księdze pamiątkowej. Jeden egzemplarz tej księgi został wmurowany w kopiec ku wiecznej pamiątce. Na kopcu tym dzisiaj wznosi się strzelista kolumna, zakończona krzyżem. Na cokole umieszczona została tablica z rzeźbionym napisem. Pomnik ten odsłonięty został w dniu 1 maja 1923 roku staraniem ówczesnego Zarządu Miejskiego…”.
Kolumna Rewolucjonistów niestety nie przetrwała do naszych czasów. Została zniszczona przez Niemców podczas II wojny światowej. Obecny pomnik od chwili odsłonięcia (1975) przetrwał w swojej niezmienionej formie do 2006 r., kiedy to Komitet Wojewódzki Polskiej Partii Socjalistycznej zwrócił się do ówczesnych władz miasta o modernizację pomnika. Chodziło o usunięcie z monumentu żołnierzy LWP z bronią oraz dat niezwiązanych z rewolucją - 1905 r. Projektant pomnika prof. Karpiński wyraził na to zgodę.
To trudne zadanie przekucia pomnika (należało odejmować z pomnika materiał, a nie dodawać go) zostało powierzone rzeźbiarzowi Mieczysławowi Pąśko. Modernizacja powiodła się. Zamiast żołnierzy mamy teraz ośmiu robotników i dwie robotnice.
Pomnik Czynu Rewolucyjnego znajduje się w Parku im. Marszałka Józefa Piłsudskiego od strony ul. Konstantynowskiej.
W tekście wykorzystano fragmenty artykułu Stanisława Rachalewskiego pt. „Campo Santo Łodzi. Wczoraj a dziś łódzkich cmentarzy chrześcijańskich” (Dziennik Zarządu Miejskiego w Łodzi 1938 Nr 08)