Trasa Wschód-Zachód, z Pragi do Śródmieścia i na Wolę, to siedmiokilometrowa arteria zaprojektowana przez zespół inżynierów w składzie: Jan Knothe, Józef Sigalin, Henryk Stamatello i Stanisław Jankowski. Była to pierwsza po wojnie wielka inwestycja urbanistyczna Warszawy.

Budowę rozpoczęto 22 kwietnia 1947 r., zaś uroczyste otwarcie i przekazanie do użytku nastąpiło w dniu 22 lipca 1949. Początkowo otrzymała nazwę Bohaterów Starówki, ale z upływem lat o bohaterach Starówki zapomniano i trasę ochrzczono imieniem Karola Świerczewskiego. To miano przetrwało do zmiany ustroju, kiedy to nazwę przekształcono na Trasa W-Z.

Warto też wspomnieć o wielu dyskusjach i sporach dotyczących ostatecznego kształtu trasy. Wybudowany w 1845 r. wiadukt Pancera był oryginalnym tworem sztuki inżynierskiej tamtych czasów. Zamierzano więc na ocalałych filarach starego „Kierbedzia” wznieść szeroką kładkę przeznaczoną wyłącznie dla pieszych, zaś w rejonie Cytadeli wybudować most dla ruchu kołowego. Wszelkie dylematy rozstrzygnęło w marcu 1947 r. poturbowanie przez wezbrane wody Wisły drewnianego mostu w rejonie Karowej. Jedynym połączeniem w tym momencie stał się nadmiernie przeciążony Most Poniatowskiego. Budowa nowej przeprawy stała się rzeczą priorytetową.