Kościół pw. Wniebowzięcia NMP i św. Katarzyny Aleksandryjskiej Dziewicy Męczennicy został wybudowany w 1905 r. Inicjatorem jego powstania był pełniący wtedy funkcję proboszcza - ksiądz Jan Kureczko. Budowa została ukończona rok później, a konsekracji dokonał bp Franciszek Jaczewski.

Świątynia w stylu neogotyckim powstała z czerwonej cegły oraz białego kamienia, co łatwo można zobaczyć z zewnątrz, jako ze nie jest otynkowana. Posiada trzy nawy, wysoką główną, oraz dwie niższe boczne pokryte polichromią. W nawach znajdują się ołtarze, główny drewniany, w stylu świątyni, boczne z piaskowca: po prawej z obrazem św. Antoniego natomiast po lewej – Najświętszego Serca Jezusa. Naprzeciw ołtarza znajduje się chór, a w nim 12-głosowe organy z warszawskiej firmy Andrzeja Blomberga. Nad głównym wejściem znajduje się wieża pełniąca funkcję dzwonnicy.

Kościół przeszedł kilka remontów. W roku 1956 odnowiono polichromie, w 1957 w oknach prezbiterium założono witraże, a po pożarze w 1970 r. wymieniono dach i okna. Dokonano również rekonstrukcji nadpalonego ołtarza. Kościół jest wpisany do rejestru zabytków woj. Lubelskiego.