W drugiej połowie XIX w. w Warszawie zaczął się rozwój lecznictwa dziecięcego. W 1869 r. powstał "Zakład prywatny leczniczy dra Antoniego Sikorskiego dla chorych dzieci". Była to pierwsza tego typu placówka w zaborze rosyjskim.

W latach 1874-1875 powstał nowy obiekt dla lecznicy przy ulicy Kopernika, na dziedzińcu pałacu Słuszków. Projekt architektoniczny opracowali Julian Ankiewicz i Franciszek Tourneille, a inwestycję sfinansowało Stowarzyszenie Opieki dla Warszawskiego Szpitala dla Dzieci. Główną fundatorką placówki dra Sikorskiego była hrabina Aleksandra Potocka.

Szpital poddawano kilkukrotnym rozbudowom. W 1878 r. częściowo rozebrano pałac Słuszków, przebudowując go na nowy oddział chorób wysypkowych. W 1884 r. pod kierunkiem arch. Anzelma Krysińskiego miała miejsce kolejna rozbudowa placówki. W 1895 r. oddano do użytku oddział laryngologiczny. Planowane powiększenie szpitala przerwała wojna, podczas której, w 1944 r. obiekty spłonęły. Odbudowano je już w 1945 r. W późniejszych latach rozebrano altanę ogrodową i budynek ambulatorium oraz postawiono nowe ogrodzenie kompleksu.