Stefan Mirowski (1920-1996) był zasłużonym działaczem harcerskim, harcmistrzem i instruktorem Związku Harcerstwa Polskiego oraz żołnierzem Armii Krajowej w stopniu podporucznika służącym w strukturach Szarych Szeregów. Wraz z bratem Tadeuszem pod koniec lat trzydziestych rozpoczęli przygodę ze skautingiem w 21 Drużynie Harcerskiej im. gen. Ignacego Prądzyńskiego, którą kontynuowali także w trakcie okupacji. Obaj uczestniczyli w tworzeniu i organizacji Szarych Szeregów.

Tadeusz poległ 2 czerwca 1943 r. podczas próby zatrzymania, Stefan przeżył okupację. Po zakończeniu wojny Stefan Mirowski wrócił do odradzającego się ZHP, jednak zmiany ustrojowe spowodowały, że w 1949 r. usunięto go ze struktur harcerskich. Powrócił do związku w 1956 r., by po trzech latach ponownie odejść wraz z Aleksandrem Kamińskim. Ponownie działaczem Związku Harcerstwa Polskiego został w 1989 r. po zmianie ustroju, aktywnie wpływając na zmiany w organizacji. W 1990 r. został przewodniczącym ZHP. Stefan Mirowski zmarł nagle 13 lipca 1996 r. w trakcie konferencji Światowej Organizacji Ruchu Skautowego w Oslo.

Od 2008 r. w ogrodzie jordanowskim przy ulicy Odyńca stoi tablica upamiętniająca harcerza i powstańca o pseudonimie "Bolek", Stefana Mirowskiego.