Dodam od siebie , oprowadzał nas właściciel . Powiedział że koło dlatego nie ma łopatek bo jego dziadek za dobrze mielił ( kasa ) w czasie komuny i władze kazały mu zrezygnować z napędu wodnego i przejść tylko na silnik elektryczny który miał mielić zboże .
TROCHĘ WIĘCEJ opisu :
Budynek radkowskiego młyna posiada użytkową piwnicę i trzy kondygnacje nadziemne . Zbudowano go na przełomie XIX i XX w. Dokładna data nie jest znana, ale niektóre urządzenia pochodzą z 1902 r. i to jest prawdopodobny rok jego uruchomienia .
Doprowadzana korytem woda spadała na nasiębierne koło młyńskie o średnicy 4 m , znajdujące się na zewnątrz budynku .
Koło połączone jest wspólną osią z kołem zębatym o takiej samej średnicy , znajdującym się w piwnicy . Z niego obroty były przenoszone poprzez kątowe przekładnie zębate na oś transmisyjną , na której umieszczone są koła pasowe o różnej średnicy .
One za pomocą skórzanych pasów napędzały poszczególne urządzenia .
Jeden z pasów przechodzi na I piętro i tam napędza drugą oś transmisyjną , która z kolei zapewniała analogiczny napęd znajdującym się tu maszynom . Koło wodne stanowiło główny napęd (o mocy 8 KM ), gdy potrzebna była większa moc , wspomagał je silnik elektryczny o mocy 12 KM ( w razie nadmiaru mocy na kole służący też jako hamulec ) .
Zboże było składowane w silosie dwu-działowym skąd podnośnik przenosił je do urządzeń czyszczących potem było poddawane mieleniu wstępnemu i mieleniu właściwemu .
Mąka była transportowana drewnianymi rurami do odsiewacza płaskiego ( oddzielanie od kaszki i śruty ) .
W młynie można było w ciągu doby zemleć 1,5 t zboża ; obsługiwał go jeden pracownik.
Wewnątrz zachowało się niemal całe wyposażenie . Młyn już nie pracuje – jest wyłącznie obiektem udostępnianym do zwiedzania , a w przyległym budynku mieszkalnym funkcjonuje gospodarstwo agroturystyczne „Stary Młyn” .
Radków - młyn wodny
ul. Kościuszki 36
Zwiedzanie od godz. 9 do zmierzchu.
Bilety : 3 zł, dla grup zniżki .