Grodzisk Wielkopolski przez wieki był miastem z tradycjami młynarskimi. Istniało tu wiele drewnianych młynów-wiatraków; w 1821 r. było ich wokół miasta 21. Wśród nich najpopularniejszym typem był koźlak. Niestety, nie przetrwał żaden z oryginalnych obiektów. Ostatnił runął w latach 90. XX w.

W 2009 r. władze Grodziska Wielkopolskiego zadecydowały o odkupieniu XVIII-wiecznego koźlaka stojącego w Dąbczu koło Leszna. Wiatrak ten zbudowano w 1766 r. być może z wykorzystaniem elementów jeszcze wcześniejszych obiektów. W XIX w. był własnością niemieckiej rodziny Thomasów, która dokonywała jego kilkukrotnych modernizacji. Wiatrak z Dąbcza w czasach zaborów nosił nazwę „Thomas Windmuhle”, czyli "młyn wietrzny Tomasz". W początkach XX w. przejęty został przez polskich młynarzy. Użytkowany był do lat 50. XX w. W 1988 r. wpisany został do rejestru zabytków.

Wiatrak "Tomasz" został rozebrany i wzniesiony na nowo w 2011 r. według tradycji budowy takich kostrukcji. Ustawiono go w tworzonym przy ulicy Europejskiej w Grodzisku Wielkopolskim Centrum Ekologiczno-Edukacyjnym „Pod Chmurką”.