Podobóz AL Gleiwitz III istniał w okresie od IV 1944 do 21 I 1945 roku. Zlokalizowany był bezpośrednio w pobliżu hali odlewni na terenie Huty Gliwice. Pierwszym komendantem obozu był esesman Hauptscharfuhrer o nazwisku Spicker. Obóz, podobnie jak AL Gleiwitz I, II i IV, zorganizowano w celu zapewnienia tzw. taniej siły roboczej dla ewakuowanych Zakładów Zieleniewskiego (Zieleniewski - Maschinen und Waggenbau) z Krakowa do Gliwic.

Zakłady Zieleniewskiego swymi początkami sięgają XIX wieku i w Krakowie funkcjonowały pod tą nazwą do chwili przejęcia ich przez administrację niemiecką; do tego momentu, czyli do września 1939 roku, zajmowały się produkcją m.in. różnego rodzaju kotłów. W czasie wojny w zakładach produkowano lawety do dział przeciwlotniczych i miny morskie.

W obozie przetrzymywanych było ok. 600 więźniów, w przeważającej liczbie mężczyzn. Do jesieni 1944 roku jedna część więźniów pracowała na terenie Huty Gliwice (obecnie Gliwickie Zakłady Urządzeń Technicznych SA), druga poza jej terenem, m.in. przy rozładunku towarów na bocznicach kolejowych, a także przy pracach kanalizacyjnych. W późniejszym okresie więźniowie wykonywali swoje obowiązki tylko w wydzielonym Zakładzie Zieleniewskiego. Dniówka w zakładach trwała ok. 10-12 godzin. Po wydzieleniu obszaru Zakładów Zieleniewskiego więźniowie pracowali przy remoncie hal produkcyjnych, w warsztatach montażowych, przy produkcji amunicji i kół kolejowych, a także przy brukowaniu nawierzchni między budynkami oraz przy osadniku kanalizacyjnym.

19 I 1945 roku więźniowie zostali ewakuowani do obozu Blechhammer (Blachowni Śląskiej pod Kędzierzynem-Koźlem). W dniach 19 I -21 I 1945 roku obóz AL Gleiwitz III był miejscem przejściowym gromadzenia się więźniów ewakuowanych z innych podobozów KL Auschwitz. Jednych wywieziono koleją do KL Gross-Rosen, KL Buchenwald i KL Sachsenhausen. Resztę przewieziono do Leszczyn-Rzędówki (pod Rybnikiem), gdzie podczas marszu przez las wielu z nich zostało zamordowanych.