W połowie XIX wieku Henryk Marconi opracował projekt miejskiego wodociągu. Liczący około trzech kilometrów rurociąg połączyć miał Ogród Saski z placami Teatralnym i Zamkowym oraz Rynkiem Starego Miasta. Jego elementami miały być cztery wydotryski, 16 zdrojów ulicznych oraz 32 hydranty przeciwpożarowe. Aby zasilić ciąg w wodę, konieczna stała się budowa zbiornika na nią.

Ostatecznie na jego lokalizację wybrano Ogród Saski od strony zaplecza Pałacu Błękitnego. Podczas budowy w latach 1852-1854 wybrano ziemię i usypano kopiec, na którym stanął zbiornik wody architektonicznie wzorowany na świątyni Westy znajdującej się we włoskim Tivoli. Zagłębienie po wybranej ziemi zamieniono na sadzawkę, którą skomponowano ze wzgórkiem z wodozbiorem. W 1862 roku pojawiła się na niej fontanna z rzeźbą chłopca z łąbędziem. Dziś wodozbiór Marconiego stanowi malowniczy element tej części Ogrodu Saskiego.