Ta kamienica mieszczańska pochodząca z XVII wieku przebudowywana została w połowie XVIII i pod koniec XIX wieku oraz restaurowana w latach 1973-1982. Znajduje się w północnej części Starego Miasta u zbiegu ulic Zamkowej, Najświętszej Marii Panny i Placu Klasztornego. Budynek posiada stromy dach kryty dachówką ceramiczną oraz trzy kondygnacje i piwnice. Murowany jest z cegły i kamienia. Kamienica posiada zabytkowy malowany fryz podstropowy, polichromie ścianki działowej, malowidło wnęki i kolumny. Elewacja frontowa ma cechy wczesnego baroku. Szczyt zakończony jest gzymsem, w środkowej części znajduje się kamienny belwederek, a po bokach kule. Obecnie w kamienicy mieści się Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków.