Na początku XX wieku rozległe tereny pomiędzy Porajem, Przybynowem, Żarkami i Myszkowem porastały sosnowe lasy. W lasach tych w 1915 roku przy Drodze Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej utworzono przystanek kolejowy, nazwany przez miejscową ludność Żarki-Blok. Te leśne tereny w 1916 roku zakupił od ziemianina z Żarek Miasta Karol hrabia Raczyński ze Złotego Potoku. Pod koniec lat 20. ub. wieku hrabiostwo Raczyńscy, zmuszeni do zmniejszenia swych posiadłości, zaplanowali utworzenie leśnej osady. W tym celu rozparcelowano na działki budowlane ponad 250 hektarów leśnych terenów, głównie w pobliżu przystanku kolejowego. Na planie archiwalnym istnieje dokładnie 631 działek o przeciętnej powierzchni 0,35 hektara.
Dalsze prace zaczęły postępować pod patronatem Hrabiny Stefanii z Czetwertyńskich Raczyńskiej, która zamierzała stworzyć tutaj piękną osadę wypoczynkową z kortami tenisowymi, kąpieliskiem i boiskiem. Uwzględniono też miejsce pod budynki użyteczności publicznej: park, rynek i plac zabaw. Do wybuchu II wojny światowej sprzedano ponad 200 działek, które nabywali przemysłowcy, kupcy i emeryci z Częstochowy i Zagłębia. Zaczęły powstawać pierwsze domy i pensjonaty, do których przybywały tłumy letników i niedzielnych wycieczkowiczów szukających wytchnienia i świeżego powietrza. W błyskawicznym tempie powstała kawiarnia, gdzie w soboty urządzano potańcówki, a w niedziele latem dawano koncerty na tarasie. Do atrakcji należała kąpiel w stawie rokrocznie powiększanym i pogłębianym. W 1936 roku zbudowano willę „Nałęcz”, największy wówczas budynek. Była to reprezentacyjna rezydencja hrabiny Raczyńskiej, przy której znajdował się nawet kort tenisowy. Ukończono też budowę kościółka wg oryginalnego projektu dwu studentów z Warszawy w stylu nazwanym przez mieszkańców „alpejskim”. Zanim kościół wyposażono w niezbędne akcesoria liturgiczne, wierni słuchali Mszy św. nadawanej przez polskie radio. W głównych drzwiach kościoła na uwagę zasługuje zamek z ozdobną klamką wykonany w 1935 roku przez Bronisława Kobyłeckiego - kowala zatrudnionego do 1945 roku w dobrach hrabiostwa Raczyńskich. Początkowo Żarki należały do parafii Przybynów, skąd co niedzielę przyjeżdżał ksiądz, aby odprawiać Mszę św. Pierwszym proboszczem osady został przez przypadek ksiądz Władysław Smolarkiewicz. W czasie okupacji Żarki wcielono do Rzeszy, a Przybynów pozostał w Generalnej Guberni. W chwili ustalenia przez Niemców granicy między Rzeszą a GG ksiądz przebywał w Żarkach i tu pozostał aż do śmierci w 1948 roku.
Do wybuchu II wojny światowej wybudowano kilkadziesiąt domów prywatnych, lecz okupacja niemiecka przerwała dalszy rozwój leśnej osady. Dopiero w latach powojennych wzrosło zainteresowanie Żarkami i zaczęło przybywać mieszkańców. W 1948 roku nowo powstałe Towarzystwo Przyjaciół Żarek-Bloku przyczyniło się do zmiany nazwy osiedla na Żarki-Letnisko. Powstało wiele domów o charakterze willowym. W 1957 roku utworzono w Żarkach pełnoprawną parafię i od tamtej pory, dzięki działalności kolejnych proboszczów i zaangażowaniu mieszkańców, nastąpił dalszy rozwój tej duszpasterskiej placówki pod sosnami. Obecny kompleks sakralny składa się z plebanii, kościoła „Alpejczyka”, dzwonnicy z polowym ołtarzem, kamiennej groty maryjnej i tworzy kameralny oraz refleksyjny zespół architektoniczny.
Dalszy rozwój Żarek potoczył się prozaicznie. Powojenna rzeczywistość nie sprzyjała realizacji romantycznej wizji Hrabiny. Z pięknej rezydencji zrobiono pospolity budynek, z kawiarni placówkę handlową, a budowę kąpieliska z plażą nad potokiem Czarka ukończono ostatecznie w latach 70. ub. wieku. Z dawnych lat pozostała tylko letnia altana i ulica Stefanii Raczyńskiej.
Teraźniejsze Żarki-Letnisko to osada z dobrym klimatem i dużą bazą noclegową. Dodatkową atrakcję stanowi pobliski zalew w Poraju.