Powstanie Cmentarza Starego w Kielcach datuje się na pierwsze lata XIX wieku ze względu na zarządzenie władz austriackich, które nakazały grzebanie zmarłych poza granicami miasta. Teren, na którym leży cmentarz, należał wcześniej do folwarku biskupiego Psiarnia, położony jest między dzisiejszymi ulicami Ściegiennego oraz Kwasa. Jest on najstarszą nekropolią w Kielcach i unikatem w skali kraju, głównie ze względu na fakt ozdabiania nagrobków kunsztownymi żeliwnymi tablicami i ogrodzeniami odlewanymi w fabryce w pobliskim Białogonie, a także dużą ilością nagrobnych pomników wykonanych z piaskowca czy cennych marmurów pozyskiwanych z pobliskich terenów. Można tu też zobaczyć wiele ciekawych XIX-wiecznych kaplic.

W pierwszych latach istnienia cmentarza chowano tu osoby różnych wyznań. W 1836 roku z jego obszaru został wydzielony cmentarz ewangelicki, a 30 lat później prawosławny. W ciągu swego istnienia był wielokrotnie poszerzany, po raz ostatni w 1926 roku - w chwili wytyczenia nowego cmentarza. Na terenie cmentarza spoczywają znane i zasłużone dla regionu osoby. Pochowani są tu też żołnierze biorący udział w wojnach, począwszy od napoleońskich, a skończywszy na II wojnie światowej.

30 października 1980 roku Cmentarz Stary został wciągnięty do rejestru zabytków i podlega prawnej ochronie jako dobro kultury.