Początki kolejnictwa przypadają w Austrii na pierwsze dziesięciolecia XIX w. i była to lokalna kolej konna wykorzystywana do przewozu materiałów budowlanych. Wraz z wynalezieniem maszyny parowej i zbudowaniem w 1804 r. pierwszej lokomotywy parowej również cesarstwo austriackie podjęło wyzwanie tworzenia kolejowych linii parowych.

W 1838 r. powstał pierwszy odcinek kolei parowej C.K. Uprzywilejowanej Kolei Północnej Cesarza Ferdynanda, którym była rozpoczęta budowa linii mającej połączyć Wiedeń z Bochnią, a później Bochnię z Lwowem na Ukrainie. Biegnąc przez Ostrawę i Bohumin, na wysokości Chałupek, linia łączyła się z Krakowsko-Górnośląską Koleją Żelazną, by tranzytem przez Prusy dotrzeć do Krakowa. Chcąc się uniezależnić od tranzytu, władze austriackie w 1855 r. zbudowały odcinek kolejowy z Bohumina przez Zebrzydowice, Dziedzice, Oświęcim, Chrzanów i Trzebinię. Celem ułatwienia obsługi pasażerów oraz stworzenia właściwych warunków pracy ówczesnej administracji kolejowej, obsługującej trasę w Dziedzicach, jako stacji węzłowej na trasie C.K. Uprzywilejowanej Kolei Północnej Cesarza Ferdynanda, zbudowano i oddano do użytku w 1855 r. dworzec kolejowy. W pierwotnym założeniu miał powstać w Zabrzegu, ale ze względu na protesty społeczne odstąpiono od projektu, zmieniając lokalizację na miejsce, gdzie budowa znalazła zwolenników, którzy upatrywali w przedsięwzięciu szansę dla wsi. Budynek wzniesiono według typowego wzorca dworców w cesarsko-królewskiej kolei żelaznej. Po zrealizowaniu linii z Wiednia do Lwowa stację pod nazwą „Dziedzice” uznano jako strategiczną i podjęto jej rozbudowę, tworząc ważny węzeł komunikacyjny, co przyczyniło się do późniejszego lokalnego rozwoju przemysłu.

Powstanie linii kolejowej i stworzenie węzła komunikacyjnego pozwoliło ludności miejscowej oraz okolicznych wsi podejmować pracę w obsłudze węzła w nobilitowanym wówczas zawodzie kolejarza. Zaczęły powstawać pierwsze zakłady współpracujące z koleją, m.in. lokalnie zwana „szwelownią” fabryka podkładów kolejowych Rütgers Holzimprägnierung, co niewątpliwie było początkiem uprzemysłowienia terenu.

Obecnie wiekowy budynek, własność kolei, nieremontowany niszczeje. Podejmowane są próby przejęcia go przez miasto, lecz niestety obie strony nie potrafią się porozumieć co do właściwego rozwiązania problemu.