Sarnowa to dzisiaj dzielnica miasta Rawicza, kiedyś zaś niewielkie, istniejące samodzielnie przez kilkaset lat miasteczko. Wiatraki to charakterystyczny element dawnego wielkopolskiego krajobrazu. Sarnowski wiatrak, zbudowany w XIX wieku, należy do najpospolitszej i najstarszej grupy młynów, tzw. koźlaków, i jest zarazem ostatnim z 20 wiatraków niegdyś tam istniejących.

Skąd się wzięła nazwa? Otóż podstawą całej budowli jest drewniany tzw. kozioł skonstruowany z wielkich bali. Nie będę się tu rozpisywać na ten temat, ponieważ się na tym nie znam, ale pan bardzo ciekawie o tym opowiadał, tylko byliśmy niepocieszeni, bo nie miał klucza do wnętrza. Oprócz kamieni prawie wszystkie elementy koźlaka są drewniane, ma on jeszcze ciekawy mechanizm - regulator prędkości obrotowej, a masywna belka, wystająca z dolnej części konstrukcji, pozwala ustawić całą budowlę w kierunku wiejącego wiatru. Do obrócenia potrzeba trzech, czterech silnych mężczyzn.

Wiatrak obecnie jest własnością prywatną. Pod koniec lat 90. został odnowiony przez Kazimierza Damazyna. Obecnie wiatrak należy do Marka Żurka i przez niego również był remontowany.