Na ścianie budynku sanatorium uzdrowiskowego „Marysieńka” przy Placu Piastowskim 33 w Cieplicach Śląskich w 2000 r. zawisła z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry granitowa tablica z napisem: „W tym domu w okresie od lipca do września 1849 r. powstał pierwszy polski przewodnik górski <<Warmbrunn i okolice jego>>”. Pionierski przewodnik w języku polskim po uzdrowisku, a właściwie całych Karkonoszach, wydany został w sławnej wrocławskiej oficynie W.B. Korna w 1850 r. pod tytułem „Warmbrunn i Okolice Jego w 38 Obrazach zebranych w 12 wycieczkach przez Pielgrzymkę w Sudetach”. Książeczka jest anonimowa, żadna bibliografia nie podaje autora, choć wiadomo, że musiała to być kobieta. We wstępie przewodnika zamieszczone są takie oto słowa: „…Nie pisałam jednak dla tych, co jednym ciągiem Sudety zwiedzają, lecz wyłącznie dla osób bawiących u wód tutejszych, chcących bez nadwyrężenia zdrowia korzystać z piękności okolic Warmbrunn; dla tego też to miejsce za centrum, czyli środek wycieczek obrałam, podzieliwszy takowe na całodzienne i półdniowe. Co nieudolne pióro skreśliło, poddaję pod względny sąd łaskawych czytelników. Warmbrunn w lipcu 1849. Autorka". Ustalenia nazwiska autorki pierwszego polskiego przewodnika po Karkonoszach podjął się Ryszard Kincel (1933-2004) - historyk, prozaik, publicysta, tłumacz, który w 1976 r. obronił pracę doktorską „Przewodnictwo turystyczne w śląskich Sudetach w XVII i XIX wieku”. Badając księgi kuracjuszy uzdrowiska cieplickiego i analizując dokładnie treść przewodnika i dedykację, Kincel doszedł do wniosku, że autorką przewodnika jest Rozalia Saulsonowa z Feliksów Techynoth. Pani Saulsonowa wraz z małżeństwem Walentyną i Aleksandrem Moldauerami przybyli z Królestwa Polskiego 7 czerwca 1849 r. i zatrzymali się w pensjonacie „Verein” (obecnie „Marysieńka”) i wyjechali z Cieplic w październiku tego samego roku, co skrupulatnie odnotowano w księdze gości. W tym czasie „Madame Saulson” brała kąpiele lecznicze basenowe i poznawała bliższe i dalsze okolice Cieplic. Piękno Sudetów Zachodnich skłoniło ją do napisania przewodnika. Książeczka ta pod tytułem „Warmbrunn i okolice jego…” była debiutem autorskim . Później napisała jeszcze trzy książki, co odnotował Estreicher w „Bibliografii polskiej”.