Dworek Grochowski znajduje się w parku miejskim im płk. Jana Szypowskiego „Leśnika” przy ulicy Grochowskiej 64 w warszawskiej dzielnicy Praga Południe. Pierwsze wzmianki o pałacu w tym miejscu sięgają końca XVIII wieku, kiedy to mieściła się tutaj letnia rezydencja prymasa Polski Michała Poniatowskiego. W 1833 roku właścicielem nieruchomości został szwedzki przemysłowiec Karol August Osterloff, który w latach 1835-40 przeprowadził gruntowną przebudowę budynku. Po jego śmierci dworek oddziedziczył jego syn Krystian Fryderyk. Od 1878 roku posesja często zmieniała właścicieli. W sierpniu 1915 roku w dworku powstała jedna z pierwszych polskich szkół. Do niej uczęszczała Pola Gojawiczyńska. Na werandzie dworku 13 lipca 1916 roku inżynier Aleksander Około-Kułak wygłosił proklamację o przełączeniu Grochowa do Warszawy. W 1924 roku ze względu na zły stan techniczny budynku postanowiono go rozebrać. W obronie dworku wystąpiło Towarzystwo Przyjaciół Grochowa. W 1925 roku nieruchomość zakupił poseł Andrzej Wierzbicki, który przeprowadził gruntowny remont według projektu Zdzisława Kalinowskiego i Maksymiliana Goldberga. Rezydencja stała się miejscem reprezentacyjnym, w którym spotykali się ministrowie, ambasadorowie i elita przemysłu. Ze względu na legendę, która głosiła, że w dworku w lutym 1831 roku kwaterował generał Józef Chłopicki, właściciel udekorował salon muślinowymi firankami. Upamiętnił on w ten sposób akcję dramatu „Warszawianki” Stanisława Wyspiańskiego, która rozegrała się w jego wnętrzach. W długiej sieni na parterze zawiesił portrety dowódców powstania listopadowego oraz barwne litografie „Bitwy Grochowskiej”. W 1935 roku została zamontowana barokowa balustrada. Podczas drugiej wojny światowej dworek nie został poważnie uszkodzony. W 1946 roku nieruchomość została przejęta przez miasto. W 1956 roku przeprowadzono generalny remont. Budynek otoczono wysokim parkanem. Umieszczono w nim dom poprawczy dla „upadłych” dziewcząt. Pod koniec lat 60. XX wieku swoją siedzibę miało tutaj Muzeum Azji i Pacyfiku, a od początku lat 70. XX mieści się w dworku Państwowa Szkołą Muzyczna I st. nr 3 im. Juliusza Zarębskiego.