Początki Koprzywnicy nie są w pełni znane. Wiadomo jednak, że w okresie przedchrześcijańskim istniał tu bardzo silny ośrodek kultu ognia. Pozostałością po tych czasach są tzw. bziuki. Tradycja wydmuchiwania słupów ognia odbywa się na wzgórzu, gdzie w dawnych czasach była pogańska świątynia Łady i Niji, a dziś kościół Matki Boskiej Różańcowej. Rozwój miejscowości zaczyna się wraz z przybyciem w XII wieku cystersów. Otrzymali oni wieś jako uposażenie klasztoru. Układ ten trwał z wielką korzyścią dla jej rozwoju do końca XVIII wieku. W tym czasie Koprzywnica otrzymała szereg przywilejów, ciesząc się względami kolejnych królów. Ważnym był przywilej jarmarczny, dzięki któremu miasteczko zaliczano do średniej wielkości ośrodków Małopolski. Znaczący wkład w rozwój miejscowości miała społeczność żydowska. Rozwijał się również handel suknem. Pomimo niszczycielskich pożarów silne miasteczko odbudowywało swe domy i znaczenie w regionie. Upadek miasta rozpoczął się wraz z najazdem Szwedów. W XIX wieku zlikwidowano klasztor i niebawem odebrano miastu prawa miejskie. Dziś Koprzywnica, już jako miasto, zaczyna się rozwijać i tylko zabudowa rynku oraz przyległych uliczek przypomina o dawnej przeszłości.