Historia kościoła w tym miejscu sięga początku XVIII wieku, kiedy to z fundacji prymasa Teodora Potockiego została wybudowany klasztor wraz z małym kościołem pw. Świętego Krzyża dla oo. Jezuitów z Rawy Mazowieckiej. W 1774 roku klasztor uległ kasacie, a świątynia stała się kościołem parafii św. Andrzeja. W 1817 roku w zamian za zabrany Marwil, pod budowę Teatru Wielkiego, Kanoniczki otrzymały kościół wraz zabudowaniami. W 1819 roku nastąpiła przebudowa według projektu Christiana Piotra Aignera. Świątynia należała do Kapituły Dam Świeckich tego zakonu. Panny Kanoniczki były wspólnotą wdów i panien, które nie posiadały rodzin, ale chciały powadzić bogobojne życie. Panna kanoniczką mogła zostać tylko kobieta, która od przynajmniej trzech pokoleń wywodziła się z rodu arystokratycznego z obu stron. W czasie okupacji hitlerowskiej kościół uległ częściowemu zniszczeniu. W 1953 roku władze zdecydowały się na rozebranie ruin świątyni i wybudowały na części terenu kościelnego blok mieszkalny. Świątynia przy Placu Teatralnym 18 została dopiero odbudowana w latach 1989-90 jako Kościół Środowisk Twórczych pw. Św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła. Zrekonstruowana została fasada, a budynek kościelny ze wzglądu na znajdujący się blok przy ulicy Daniłowiczowskiej, został skrócony. W dniu 13 czerwca 1999 roku aktu poświęcenia dokonał papież Jan Paweł II. Na froncie budynku pod tympanonem zostały umieszczone wersy z ewangelii, które zostały wypowiedziane przez Jana Pawła II podczas mszy na pl. Piłsudskiego w 1979 roku „Niechaj zstąpi duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”. W 2004 roku w tympanonie kościoła została umieszczona płaskorzeźba autorstwa prof. Gustawa Zemły.